Sapa

Sapa

Chai, de dame waar Sandra een aantal dage heeft gelogeerd staat ons al op te wachten als wij uit de bus stappen in Sapa. Omdat we maar 1 nacht bij haar blijven heb ik alleen wat extra kleding meegenomen en staat me backpack nog in Hanoi. Zodoende hebben we alleen een daypack mee. Omdat we beide toch wel honger hebben na een (voor mij emotioneel) vermoeiende rit gaan we eerst ete. Na een prima bak noedels beginnen we aan de wandeling naar haar huis. Sandra had al gezegd dat haar huis niet om de hoek ligt en inderdaad na iets van 4 uur door de regen lopen, over riviertjes geklommen die over de weg spoelden kwamen aan bij haar huisje. Doordat haar huis redelijk lager ligt dan Sapa werd ook het zicht gedurende de wandeling steeds ietsje beter. Het bleef echter wel gewoon nat. Dit beloofde niet veel goeds voor onze trip in Sapa. Ik had de weersvoorspelling gezien en die gaf aan dat we dit weer elke dag zoude hebben.
Chai woonde same met haar man (vanaf haar 16), haar grootouders en haar 2 kinderen (Von jongen 11 jaar en Cho 8 jaar meisje). En met name Cho is zo'n leuke vrolijke meid die ook behoorlijk slim is bleek later die avond toen we gingen pesten (kaartspel). Haar man was overigens niet thuis want die werkte op het land voor een paar dagen.
Eerst kregen we nog een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Paardenvlees, springrolls, rijst, Tofu, groente en als verrassing sprinkhanen. Ook zei eten dit maar zelden omdat je ze niet kan kopen maar zelf moet vangen wat Von dus had gedaan. Mooi was om te zien opa en oma samen met de kinderen de sprinkhanenngingen pellen en ondertussen veel plezier met elkaar hadde. Sowieso heeft iedereen taken in het huishiuden. De jongen zorgt voor de koeien en varkens. De meid helpt in huis, opa zorgt voor hout voor het vuur en ook oma helpt in het huishouden. 1 detail moet hierbij verteld worden en dat is hoe opa en oma (83 en 80) beide gehurkt als een klein kind nog hun werk doen zoals hout snijden en sprinkhanen pellen. Toen we aankwamen bij het huisje zat opa dus gehurkt hout in kleinere stukken te hakken voor het vuur. Tjebbo en ik keken elkaar aan en waren beide in staat om het zelf te gaan doen!
Masr nu terug naar de sprinkhanen,die gingen levend de pan in. Toen ze eenmaal klaar waren stak ik er eentje in me mond (met stokjes uiteraard en geen vork of lepel) zonder er verder bij na te denken! En het smaakt helemaal niet raar maar best lekker. Gewoon lekker knapperig, beetje het korstje van een stuk kip. Verder ook niet heel bijzonder maar prima te eten! En ja uiteraard heb ik er een foto van genomen al was ik dat nog bijna vergeten! En als we alles op zoude eten zouden we morge mooi weer hebben, jaja!!
Toen gingen we dus kaarten (pesten). En ondanks dat ze het allebei nog nooit hadden gedaan pikten ze het erg snel op. Met name Cho. Zonder probleem legden ze de juiste kaarten op tafel en peste ze ook gewoon haar moeder met heel plezier als die weer extra kaarten moest pakken! Omstreeks half 12 gingen we naar bed wat bijna op de grond was. Ik had daar verder geen moeite mee want Japan was soms niet anders.
De volgende ochtend kregen we een stevig ontbijt want we zouden waarschijnlijk flink gaan wandelen. En wonder boven wonder was de lucht behoorlijk opgeklaard. Er hingen nog wel wolken maar behoorlijk hoog op de bergen waardoor we een prima uitzicht op het groene dal hadden. We hadden bijna allesbop gegeten de vorige dus misschien heeft het wel geholpen ;).
Allereerst zouden we de waterval gaan bekijken. En daarna misschien een glibberig pad door een stuk bamboebos.
Eerst de waterval. Na een relatief korte wandeling komen we aan de voet van de waterval. Via een glibberig glibberig glibberig :s pad komen we boven op de waterval aan. Ondertussen denk ik al aan hoe de weg naar beneden te overleven! We krijgen vervolgens de keuze, of naar beneden of een glibberig pad door het bos. We kiezen voor het laatste en maar goed ook! Het is inderdaad een glibberig pad maar we hebben houvast aan de bamboe. Waar ik ploeter om veilig, zonder weg te glijden, over het pad loop, loopt Chai rustig op haar slippertjes zonder ook maar 1x weg te glijden voor ons uit. En waar mijn broek en schoenen vergeven zijn van de modder valt er nauwelijks een spatje modder te ontdekken op haar voeten, ongelofelijk! Tevens loopt het zweet in straaltjes van mijn hoofd maar zij voelt niks. Zelfs na 5 uur wandelen, langs richels, hele mooie uitkijkpunten, schitterende natuur zweet ze niet. Mijn shirt daarentegen is ondertussen zo volledig doorweekt dat niet meer zichtbaar is of mijn shirt nu nat is of gewoon de normale kleur heeft. Het zweet lekt zelfs van mijn shirt op mijn broek waardoor ook mijn broek tot aan mijn knieën nat is, ongelofelijk!!
Na dus 5 uur wandelen komen we aan in Sapa waar we nog een aantal uur zullen moeten wachten op de bus. Pas nadat ik enigszins ben uitgezweten trek ik een ander shirt aan. Een andere broek heb ik niet mee dus dan maar de onderkant eraf ritsen.
Vervolgens hebben we een aantal uur in een restaurantje gezete om te ruste, stroom af te tappen en wifi te gebruiken voor contact met thuis wat erg fijn was!
Uiteindelijk ben ik heel blij dat op k dus wel naar Sapa ben gegaan. Het was er echt schitterend en we verbleven bij een ontzettende lief gezin! Een wandeling door een stuk jungle gedaan over spekgladde ondergrond, en sprinkhanen gegeten. Al met al een zeer gedenkwaardige tocht naar Sapa! Ondertussen heb ik ook alweer een schitterende dag achter de rug in Tam Coc en ben ik nu onderweg naar Hoi An. Dit is weer voer voor het derde verslag op rij. Ik zit nu toch in de bus en ik kan ook wel een film gaan kijken maar ik heb geen idee wanneer ik weer is tijd heb voor een verhaal dus kan ik maar beter tikken!

LY MY xxx