Ik weet bijna niet meer wat typen is!!!

Ik weet bijna niet meer wat typen is!!!

OEPSSSSS, ik wordt steeds slechter in dit! Er is alweer 1,5 of 2 maand voorbij sinds mijn laatste verslag :S! Wat gaat de tijd toch enorm snel voorbij en nu helemaal aangezien ik bijna niet meer alleen voor mezelf spreek maar ook voor mijn vriendin!!! Als je alleen reist is het makkelijker om is een moment te pakken om eens rustig een verslag te typen of eve “Wie is de Mol” of de samenvattingen van de eredivisie kijken. Maar de dagen nog meer gevuld dan ze al waren. Hiermee wil ik niet zeggen dat dit een slecht iets is want de Eredivisie of Wie is de Mol gaat zonder mij uiteraard ook wel verder maar omdat we tijdelijk samen reizen willen we die tijd ook wel zo goed mogelijk samen doorbrengen waardoor dergelijke zaken nu ook eve helemaal niet belangrijk zijn. Maar dit gaat dus wel ten koste van een mooi verslag voor degene die thuis op de bank zitten en door het raam naar de regen zitten te kijken :p!
Mijn laatste verslag was vanuit Kanchanaburi in Thailand. Ondertussen heb ik Bangkok weer gezien, Hua Hin, Koh Tao en Koh Samui om vervolgens met de trein weer terug te gaan naar Bangkok en van daaruit een vliegtuig gepakt naar Cambodja, Phnom Phen om precies te zijn. Toen naar Battambang, Seam Riep, Phnom Phen, een klein dorpje dichtbij de grens met Vietnam (Pom Prey), Phnom Phen, Kampot. En nu Maleisie!
Jullie kunnen je wel voorstellen dat het lastig is om nu nog terug te halen wat er een maand gelede in Hua Hin gebeurt is of wat ik daar gedaan/gezien heb. Ook hoor ik jullie denken “Cambodja?? Was die daar niet al geweest??” Deze vraag komt later wel aan bod. En misschien hebben jullie over het woordje ‘vriendin’ heen gelezen (kan het me niet voorstelle maar goed) maar ja ook dat is er tussendoor gebeurd. In die drie maanden dat we mekaar kennen is er een hele goeie vriendschap ontstaan die uitgegroeid is de relatie die we nu hebben!! En er zijn zeker nog grote obstakels op ons pad maar we hebbe beide ook wel het idee dat dit niet zomaar iets is! Nu weer eve terug naar de reis zelf 
Na Kanchanaburi ben ik dus terug gegaan naar Bangkok. Daar moest ik Dawn achterlaten omdat ze een vriendin zou ontmoeten waarmee ze enkele dagen samen zou gaan reizen tot aan het moment dat ze Thailand zou verlaten. Vanuit Bangkok ben ik naar Hua Hin gegaan. Daar heb ik wat rondgereden op me scooter en weer eens een leuke nachtmarkt bezocht. Vanuit Hua Hin, een plaatsje waar de koninklijke familie van Thailand vroeger hun vakantie doorbracht, ben ik doorgereist naar Chumpon. De trein was deze keer bijna op tijd, slechts iets van 1,5 uur te laat. Hierdoor kwam ik echter wel pas om 11 uur savonds aan in Chumpon waar ik nog geen slaap plekje had gereserveerd dus dat moest ik eerst nog zien te vinden. Gelukkig had ik binnen 10 minuten lopen bij het eerste guesthouse dat ik tegen kwam al beet en kon ik naar bed. Eerst nog eve gauw een bootticket gekocht voor de volgende ochtend naar Koh Tao, mijn eerste eiland in Thailand, jeej. Toen gauw naar bed want de bus die me naar de boot zou brengen zou om iets van 5 of 6 uur al voor de deur staan. Oftewel kort nachtje. Gelukkig leek het er sochtend op dat er niet al te veel wind stond zodat de overtoch met de boot niet al te ‘vervelend zou worden’. Die dagen in Bangkok en Hua Hin waren namelijk behoorijk winderig. Later hoorde ik dat het toen behoorlijk gestormd heeft op de eilanden waar ik heen ging. Eerst moest ikzelf nog op Koh Tao zien te arriveren. Dit is uiteraard gelukt maar dit ging wel ten kosten van mijn gratis ontbijt dat ik sinds lange tijd had gekregen. Dit ontbijt heb ik twee keer mogen proeven  Het kwam er tijden de boottrip namelijk weer erg gemakkelijk uit. Het bleek namelijk nog steeds erg ontstuimig te zijn op zee waardoor deze jonge voor het eerst zeeziek was. Na aangekomen te zijn op Koh Tao heb ik eerst een paar uur nodig gehad om te herstellen omdat mijn ‘tweede ontbijt’ behoorlijk wat energie koste..... Gelukkig daarna snel een guesthouse gevonden.
De eerste 2 dage op Koh Tao waren nog afwisselend qua weer. Kheb zelfs echte regen gehad :o. Maar daarna werd het goed warm. Op Koh Tao heb ik ook voor het eerst gesnorkeld en die eerste minuten in het water waren al direct schitterend. Zodra ik het water instapte was ik omgeven door allerlei gekleurde vissen, echt schitterend. Maar voordat ik die vissen zag had ik eerst een ZWARE wandeling achter de rug. Ik ben doorgaans behoorlijk goed met het in me hoofd printen van een route echter deze keer ging dat iets minder. Voordat ik naar het strand toeging waar ik wilde snorkelen wilde ik eerst een uitizicht punt bezoeken waarvanaf je een mooi uitzicht over het eiland zou hebben. Ik dacht dat het een afslag zou zijn op de weg naar het strand. Dit bleek echter niet zo te zijn. In plaats van een kort stukje wandelen bleek ik mijn brommer veels te vroeg geparkeerd te hebben en bleek het strand waar ik heen ging zelfs nog verder te zijn dan het uitijkpunt. Dus in plaats van eve een korte stop bij het uitkijkpunt, terug naar de brommer en dan naar het strand rijde. Moest ik na het uikijkpunt nog eens een heel stuk lopen over, voor nederlandse begrippen, onbegaanbaar terrein. Dit stuk vanaf het uitkijkpunt naar het strand was alleen maar naar beneden. Dit betekende dat ik terug dat hele stuk omhoog moest...... Maar het was wat ik zag onderwater bij dat strand zeker meer dan de al die moeite waard. Mijn eerste snorkel ervaring in Thailand en dan zoveel mooie kleuren onder water zien is werkelijk waar fantastich en absoluut die zware wandeling waard!!! Daarna op nog enkele plaatsen gesnorkeld. Vanaf Koh Tao ben ik vervolgens naar Koh Samui gegaan. Daar zou Dawn ook heen gaan omdat haar vlucht naar Phnom Phen, Cambodja daarvandaan zou vertrekken. Daar ontmoette ik ook haar vriendin weer en met zen drieen hebben we daar nog wat rondgereden. Een dag later vertrok haar vriendin naar Koh Tao. Weer een dag later vertrok Dawn naar Cambodja.

Cambodja voor de tweede keer!
Om vervolgens een lang verhaal kort te maken, ik heb de volgende dag een boot van het eiland naar het vaste land genomen, ben op de trein naar Bangkok gestapt en heb een vlucht naar Phnom Phen geboekt. En gedurende die reis is er over en weer behoorlijk wat gesproken voordat ik ook daadwerkelijk op het vliegtuig ben gestapt naar Cambodja. Logisch achteraf gezien want Dawn bleek namelijk al behoorlijk wat gepland te hebben :s!! Maar ondanks dat heeft ze wat aanpassingen in haar programma willen doen zodat we vrijwel volledig Cambodja samen hebben gezien! Ook al was ik hier al geweest toch heb ik alleen nog maar dingen gedaan die ik de vorige keer hier niet had gedaan. Die hele reis van een thais eiland naar een maand lang samen reizen me Dawn heeft mij ontzettend veel geleerd. Er zijn vele momenten geweest waarbij ze me een spiegel voorhoud en mij de andere kant laat zien van bijvoorbeeld onze westerse levenstijl in tegenstelling tot een zeer lokale levenstijl op het platteland! Of de cultuurverschillen tussen amerika en europa (NL) of de cultuurverschillen in amerika tussen ‘zwart’ en ‘wit’. Zaken die in mijn eige veilige omgeving helemaal niet spelen of, persoonlijk dan, geen rol van betekenis spelen omdat ik in Den Haag heb gewerkt met en tusse vele culturen en ‘soorte’ mensen. En hoewel Dawn haar huisdskleur voor mij persoonlijk absoluut geen enkele rol heeft gespeeld in haar wel of niet als vriendin te ‘willen’ (ik heb hier zelfs geen moment over nagedacht of bij stilgestaan) blijkt dit bijvoorbeeld in amerika heel wat gevoeliger te liggen om als blanke met een witte een relatie aan gaat of andersom uiteraard. En op die manier leer je heel veel van andere culturen en hoe om te gaan met mensen uit andere culturen of van andere ‘rassen’. Zeker nu ik hier in landen ben waar de mensen over het algemeen minder bedeeld zijn dan wij westerlingen die in hun land komen reizen. En mede dankzij Dawn leer ik zowel veel over mezelf omdat ze mij wel echt uitdaagd maar leer ik ook veel over hoe om te gaan met mensen van andere achtergrond en cultuur en daarnaast ook mijn eige cultuur en gewoontes.
Ik ben begonne in Phnom Pehn. Het guesthouse waarin we verbleven was van vrienden van een vriendin van Dawn. Die had de twee eigenaren Sarah en Nihn ontmoet ongeveer 10 jaar terug toen zei in Cambodja was en sindsdien komt die vriendin ieder jaar in Cambodja en woont zelfs bij de familie van die twee op het platteland ongeveer 3 uur van Phnom Pehn. Ook Dawn en ik zijn daar geweest met Sarah en Nihn en dat was een bijzondere eravring daar ze twee levens leiden. Een in de grote stad Phnom Phen waar ze dagelijks met vele westerlingen te maken hebben en een leven op het platteland waar gewoon hard gewerkt moet worden. Hierover later meer.
Ik ben alleen naar het plaatsje Battambang gegaan. Daar heb ik Philip ontmoet met wie ik 1 dag heb rondgereden door en rondom Battambang. Hier waren enkele mooie tempels en hebben we op een bamoe trein gereden. Dit was niet meer dan een stel wielen met daarop wat bamboe. Er was vervolgens 1 stuk treinrails waarom de treintjes beide richtingen gingen. Als er dus een tegenligger kwam moest de trein afgebroken worden zodat de andere trein kon passeren. De trein met de minste passagiers moest van het spoor af. Omdat het dus alleen om een stel wielen ging en een stuk bamboe was dat snel gebeurd maar het was zeker een leuke belevenis. De treintjes gingen ook nog verrekte hard en ze maakten een enorm kabaal. De rit duurde ongeveer 15 minuten waarna je aankwam in iets van een gehuchtje. Hier stonde een aantal shops met kleding en er liepen kinderen rond met armbandjes die men probeerde te verkopen. Daarbij moesten we beloven dat we alleen zouden kopen van dat ene jongentje of dat andere meisje of nog een ander meisje of .....enz. Omdat wij beide niet echt geinteresseerd waren in deze spulletjes werden we al snel weer naar ons treinstelletje geroepe en vertrokken we weer over hetzelfde stuk rails terug naar waar we vandaan kwamen.
Na Battambang ben ik naar Siem Reap gegaan. Ik moet hierbij vermelden dat ik vanaf het moment dat ik Phnom Phen verliet me niet lekker voelde. De dag voordat ik met Philip ging rondrijden had ik koorts. De volende ochtend voelde ik me echter prima en ben toen de hele dag gaan rondrijde. Die avond was ik wel erg moe maar goed. De volgende zoude Philip en ik een boot nemen naar Siem Reap. Die zou een erg mooie boottocht zijn die alleen wel lang kon duren als het tegenzit. Het was dryseason dus weinig water in de rivier. Dit weinig water zorgde echter wel voor gave beelden als de boot vol power gaf om door een bocht te komen of een stuk met weinig water. Het nadeel was dat de boottocht inderdaad lang duurde en op een gegeven moment te lang. Ik kreeg het echt heet, water begon op te raken en plotseling viel het me op dat ik uitslag op me lichaam had. Rode vlekjes op m borst, arme, rug. Vervolgens begon ook de motor van de boot raar te doen en lagen we een aantal keer stil. Ook leek het er niet op dat we ook maar in de buurt van Siem Reap kwamen. Ik kan namelijk via GPS (een app: Maps.me) meekijken waar we zijn en we waren nog steeds ver verwijderd van die stad en ook de route die we aflegde was verre van logich, dacht ik. Eindelijk na iets van 10 uur stopten we. EN stonden er een aantal tuktuks op ons te wachte. Een van de chauffeurs had het woord en bepaalde de prijs die schandalig was. Veel van de personen op de boot stonden af te wachten. Ik had ondertussen al een tuktuk chauffeur aagesproken die zich een beetje afzijdig hield. De chauffeur negeerde mij enigzins en wees naar de kerel die het woord had. Vervolgens zakte die idioot iets in zijn prijs en vervolgens stapte diverse peronen in de divere tuktuks en weg waren ze. Er was nog een redelijk grote groep overgebleven en ik ben samen met Philip en toevallig nog twee NL in die tuktuk gaan zitte waar ik al bij stond. Vervolgens kwam de chauffeur aanlopen. Een ander persoon vertaalde de prijs die goed was en veel eerlijker dan die gast die er gelukkig al vandoor was. Betaal je eerst al een redelijk bedrag voor de boot. Wordt je bij aankomst ook nog eens bijna afgezet omdat ze je zover buiten de stad afzetten dat je geen keus hebt dan veels te veel betalen voor een tuktuk, wat wij nu geukkig niet gedaan hebben. Maar erg leuker werd mijn dag er zo uiteraar niet op. Ik werd zieker op de boot en ongeruster door de uitslag, boot valt een aantal x stil, water op, en dan ook nog eens een kerel zien scheeuwen dat we veels te veel moeten betalen voor de tuktuk. Het bleek uiteindelijk ook wel nog een ur rijde te zijn in de tuktuk maar dan nog. Als dit de manier was waarop men geld probeerde te verdienen...!!! Nadat ik me spulle in het guesthouse had gedropt ben ik eigenlijk gelijk naar het ziekenhuis gegaan. Daar werd ik aan een infuus gelegd om ieder geval mijn koorts te doen laten zakken. En ik weet niet wat er in dat zakje zat maar dat spul is echt goed XD!! Evenetjes 20 minuten legge en voelde me alweer stukke beter. Ook was de koorts alweer verdwenen. Het bloedonderzoek bleek negatief nadat de dokter eerst nog aangaf misschien te vrezen voor Dengue fever. Toen ik vervolgens aan een zuster vroeg of dit slecht is zei die “ late we eerst het onderzoek maar eve wachte”!! oh oh, dacht ik, dat klinkt niet best als het zo is. Maar het viel dus mee!! Tuktuk terug naar het hotel en weer een dag overleefd pffff.
Vanuit Siem Reap zijn we wat later weer terug gegaan naar Phnom phen. Vervolgens zijn we naar het platteland gegaan waar we een weekend bij Sarah en Ninh zijn familie mochten verblijven. Sarah en Ninh zijn twee hele leuke aardige mannen die een leuk gusthouse hebben in Phnom Phen. Via dus die vriendin van Dawn zijn we bij hun terecht gekomen. Ik zou in eerste instantie niet meegaan omdat alleen zei daar heen zou gaan maar de dag voordat ze met heen mee zou gaan vroegen ze ook aan mij of ik mee wilde. Uiteraard leek mij dit heel leuk om ook een plattelandsleven van Cabodja mee te maken. En het is een leven waar hard gewerkt moet worden maar waarbij men ook zeker geniet door van sochtends vroeg tot savonds laat bier te drinken. Dit is echt een cultureel iets en de ‘’Chulmois” (proosten) vlogen in het rond. Chulmoi wordt ook gebruikt om iemand uit te nodigen aan tafel en een biertje mee te laten drinken. Hierin deden wij al snel mee wat de sfeer natuurlijk alleen maar mooier maakte. Ook ons pobeerde ze aan het drinken te krijgen en we hebben wel iets mee gedronken uiteraard omdat je wel bij hen thuis bent en je hun gastvrijheid niet wil ondermijnen maar aangezien ze letterlijk met bier beginnen en eindigen hebben we hierin wel een veilige weg kunnen vinden. Ik was nog aan de medicijne dus voor mij was het zelfs nog wat makkelijk om er onderuit te komen.
De eerste twee dagen was het vissen door de hele familie. Ze hebben een aantal meertjes die ze 1x per jaar leeg late lope om zo de vis te kunnen vangen. En dat was heel veel vis waarvan een groot gedeelte verkocht werd. We zate 2 dage bij die meertjes waarbij we alleen maar toe hoefden te kijken hoe de hele familie in de modder rondliep om de vissen te vangen. Ook de kinderen werden hierbij betrokken zodat men leerde hoe men vis kon vangen en zelfs een klein grietje van een jaar of 5 liep met levende vissen in haar hand of rende achter een vis aan die steeds uit haar hande glipte, een schitterend gezicht uiteraard. Vanaf de kant moedigden wij dan het kind aan of riepen waar de vis zat. Daarnaast werd er ook veel gegete (vis uiteraard) en gedronke (bier uiteraard). Versere vis zal ik niet vaak meer krijge denk. Letterlijk net gevange, op de BBQ en ete. Dus twee dage vis gegete wat heerlijk was. Omdat twee dage zitte en niks doen dan toekijke ook niet echt iets voor ons is zijn we uiteindelijk maar gaan helpe met allerlei kleine klusjes zodat we daar niet maar zaten maar ook probeerde nuttig te zijn. Na twee dage vissen waren de meertjes leeg en was de laatste dag om bij te kletsen met familie en vrienden en het drinken van bier. Deze dag was voor mij nog het lastigs. Er is echt een scheiding tussen mannen en vrouwen. De vrouwen waren zo’n beetje de hele dag bezig met koken terwijl de mannen dronken. Dawn kon dus zich nuttig maken door te helpen met koken waar ik tussen een groep mannen zat waarvan er slechts 2 engels konde maar die eindelijk na lange tijd weer bij familie waren en dus veel met hen praten waardoor het lastig is om onderdeel te worden van zo’n groep. Aangezien dit de laatste dag was dat ze daar waren werd er verder niet gewerkt en dus de hele dag gedronken en gepraat. Deze dag duurde voor mij best wel lang. Ook werd er continu gevraagd of ik een biertje wilde en op een gegeven moment heb je wel even een moment voor jezelf nodig omdat het toch wat ongemakkelijk wordt. En op dergelijke momenten merk je cultuurverschillen wel heel goed op en hier leer je vervolgens wel ook weer mee omgaan wat je als persoon ook weer sterker maakt en leert om te gaan met andere culturen en cultuurverschillen.
Na Pom Prey zijn we vervolgens naar Kampot gegaan waar we een week lang zijn gebleven. De eerste keer dat ik daar was vond ik Kampot al heel leuk en de tweede keer heb ik nog veel meer gezien van de omgeving. Zo is er een schitterend natuurgebied op een berg waar ik nog niet geweest was. Hier heb ik in me eentje heerlijk een dag rondgerede. Dit hele gebied wil men gaan volbouwen met luxe woningen. Woningen die de meeste cambodjanen niet kunnen kopen en dus in hande komt van de vietnamezen of de chinezen. Heel veel wordt verkocht door de overheid (corruptie) en investeerders met name uit vietnam of china wat dus ten koste gaat van hun eige land. En diverse cambodjanen die we gesproken zeggen dit zelf ook. Dit schitterende natuurgebied op deze mooie berg zou over een aantal jaar dus vl kunnen staan met woningen. De dag dat ik daar rondreed was ook een speciale dag voor het budhisme. Op deze berg is ook een tempel waar veel monikken op af kwamen om deze speciale dag te vieren. Hier ontmoete ik ook twee monikken (Tong: Legend en Sam Na: Lucky). Beide spraken goed engels en met hen had ik een heel leuk gesprek. Verder stond er een volledig intacte ruine van een Katholieke kerk wat heel mooi midde tusse de natur instond. Ook was er een verlaten hotel en casino. Daarnaast gaf de berg een schittterend uitzicht over het omliggende lanschap. Cambodja is plat maar de paar bergen die er liggen geven vervolgens wel een schitterend uitzicht over het landschap. Ook de weg naar het grote platteau was heerlijk rijde en vooral de weg naar benende was lekker in de bochte legge . In Kampot vonde we ook een lokaal marktvrouwtje die bijna elke dag verse papaya’s verkocht voor bijna niks. En verse Papaya is echt heerlijk. Dus dat vrouwtje hebben we bijna wel iedere dag gezien.
Na Kampot door naar Shihanoukville , een plaatsje aan de kust waar we de eerste avond al een schitterende zonsondergang zagen. We verbleven in huisje wat in een afgelege nieuwbouw gebied lag dat nog volgebouwd moest gaan worde. Dit betekende savonds als we terug kwamen met de brommer iedere keer weer honde die hun gebied beschermen. Ik vind honde leuk maar hier in Azie zijn het ook wel echt waakhonden of honde die vrij rondlopen en een groep vormen. Je kan overdag honde die voor een huis ligge rustig passeren maar zodra het donker wordt gaat er een switch om en blijf je liever wel uit de buurt. Dawn moet mij dan nog wel is meetrekken omdat je moet blijve lope want als je stopt kunnen ze dat nog eerder als een bedreiging zien dan als je stevig doorloopt en ze passeert. Maar echt prettig voel ik me soms dus niet als ik savonds een hond of honde zie lope en ik kom er enigzins in de buurt.
Na shihanoukville weer terug naar Phnom Phen voordat we onze eige weg zijn gaan vervolgen voor een poos(je). We vlogen eerst nog same naar Kuala Lumpur waar ik bleef en zei doorvloog naar Bali. Ondertusse it ik alweer 11 dage in Maleisie en hierover meer in me volgende verslag.

LY MY XXXX